Posted in Без рубрики, Ընթերցարան

Երկինքը փուլ է գալիս

Լինում է, չի լինում` մի Ճստիկ- ճուտիկ: Էս Ճստիկ-ճուտիկը մի օր ծածուկ մտնում է դրացու պարտեզը, որ քուջուջ անի: Մեկ էլ հանկարծ թփից մի վարդ է պոկվում, ընկնում է պոչին: Ճստիկ- ճուտիկը վախեցծ դուրս է փախչում: Վազում է վազում, հասնում է Հավիկ-Մարիկին:

– Վայ, Հավիկ-Մարիկ,- կանչում է հետևից,- երկինքը փուլ է գալիս:

– Այ Ճստիկ-ճուտիկ, էդ որտեղի՞ց իմացար,- հարցնում է Հավիկ- մարիկը:

– Օ~, ես իմ աչքով տեսա, իմ ականջով լսեցի, մի կտորն էլ դեռ պոչիս ընկավ:

– Դե, արի փախչենք,- ասում է Հավիկ- Մարիկը:

Վազում են, վազում, հասնում են Բադիկ- Տատիկին:

– Վա~յ, Բադիկ-Տատիկ,- կանչում է Հավիկ-Մարիկը,- երկինքը փուլ է գալիս:

– Ա՛յ Հավիկ-Մարիկ, էդ որտեղի՞ց իմացար:

– Ճստիկ-ճուտիկն է ասում:

– Այ Ճստիկ-ճուտիկ, էդ որտեղի՞ց իմացար:

– Օ~, ես իմ աչքով տեսա, իմ ականջով լսեցի, մի կտորն էլ դեռ պոչիս ընկավ:

– Դե, եկեք փախչենք,- ասում է Սագիկ-Խաթունը:

Վազում են, վազում, հասնում են Հնդու-Թնդուին:

– Վա~յ, Հնդու-Թնդու,- կանչում է Սագիկ-Խաթունը,- երկինքը փուլ է գալիս:

– Ա՛յ Սագիկ-Խաթուն, էդ որտեղի՞ց իմացար,- հարցնում է Հնդու-Թնդուն:

– Բադիկ-Տատիկն է ասում:

– Ա՛յ Բադիկ-Տատիկ, էդ որտեղի՞ց իմացար:

– Հավիկ-Մարիկն է ասում:

– Ա՛յ Հավիկ-Մարիկ, էդ որտեղի՞ց իմացար:

– Ճստիկ-Ճուտիկն է ասում:

– Ա՛յ Ճստիկ–Ճուտիկ, էդ որտեղի՞ց իմացար:

– Օ~, ես իմ աչքով տեսա, իմ ականջով լսեցի, մի կտորն էլ դեռ պոչիս ընկավ:

– Դե, եկեք փախչենք,- ասում է Հնդու-Թնդուն:

Վազում են, վազում, հասնում են Աղա-Աղվեսին:

– Աղա-Աղվես, Աղա-Աղվես,- կանչում է Հնդու-Թնդուն,- երկինքը փուլ է գալիս:

– Ա՛յ Հնդու-Թնդու, էդ որտեղի՞ց իմացար,- հարցնում է Աղա- Աղվեսը:

– Սագիկ-Խաթունն է ասում:

– Ա՛յ Սագիկ-Խաթուն, էդ որտեղի՞ց իմացար:

– Բադիկ–Տատիկն է ասում:

– Ա՛յ Բադիկ-Տատիկ, էդ որտեղի՞ց իմացար:

– Ճստիկ- Ճուտիկն է ասում:

– Ա՛յ Ճստիկ-Ճուտիկ, էդ որտեղի՞ց իմացար:

– Օ~, ես իմ աչքով տեսա, իմ ականջով լսեցի, մի կտոր էլ դեռ պոչիս ընկավ:

– Էդ ի՞նչ եք ասում,- ասում է Աղա-Աղվեսը,– եկեք ձեզ տանեմ իմ տուն, որ երկինքը ձեր գլխին փուլ չգա:

Ճստիկ-Ճուտիկը, Հավիկ- Մարիկը, Բադիկ-Տատիկը, Սագիկ-Խաթունը, Հնդու-Թնդուն բոլորը միասին ընկնում են Աղա –Աղվեսի ետևից և մտնում են նրա որջը:

Մտնում են նրա որջը ու էն մտնելն էր, որ մինչև էսօր էլ դեռ դուրս չեն եկել:

Հեղինակ՝

Ողջու՜յն, դուք այցելել եք իմ մեդիատիրույթ: Ես Լուսինեն եմ: Սովորել և աշխատում եմ իմ հարազատ՝ Մխիթար Սեբաստացի կրթահամալիրում: Սիրում եմ կրթահամալիրի ազատ և ստեղծական մթնոլորտը, ձեզ էլ հրավիրում եմ մեզ հետ ապրելու և ստեղծելու:

Թողնել մեկնաբանություն